26 juli 2023 - Rovaniemi

Rovaniemi, het dorp van de kerstman. We komen er langs, of tenminste, we plannen onze reis zo dat we er langs komen. De stad ligt op de poolcirkel, en het verhaal vertelt dat de kerstman hier is geboren. We komen er s ochtends aan, samen met de bussen vol touristen. En hoewel het nog een rustige dag lijkt te zijn, is ons dat al snel teveel.

Het lijkt zo'n romantisch idee: Santa Claus village, de geboorteplaats van de kerstman én van Rudolph, maar in de zomer is er niet zoveel aan. De sneeuw en de leuke kerstlampjes ontbreken, de zon schijnt en het is volledig geasfalteerd. Er zijn vooral veel souvenirshops, en je kan (voor een flink bedrag) op 3 verschillende plekken op de foto met de kerstman. We laten dat voor wat het is, zonder Kaya hoeven we niet op de foto met de kerstman.

In het postkantoor van de kerstman, schrijven we een kaart aan Kaya. We missen haar, ze had hier moeten zijn. In het drukke postkantoor lopen de tranen over mijn wangen. Ik kan het niet tegenhouden maar voel me ook zo bezwaard naar al die mensen die hier vrolijk binnenstappen. Soms voelt alles even zo oneerlijk.

De vele indrukken, de drukte qua mensen en het 'toeristische' karakter van het dorpje, maakt dat we het al snel gehad hebben. Het is ons duidelijk dat we zoveel prikkels nog niet aankunnen. Het is gek om te beseffen wat rouw met je doet. Hoeveel energie (ongemerkt) het kost. Dat dingen die voorheen makkelijk en normaal waren, dat opeens niet meer zijn. Dat je soms denkt dat je je weer even goed voelt, om vervolgens keihard met de neus op de feiten te worden gedrukt. Dat het je soms onverwacht ineens zo kan overvallen. Dat alles een soort dubbele lading heeft. Dat rouwen hoe dan ook keihard werken blijft, of dat nou thuis in een veilige omgeving is, of op reis in het buitenland.

We stappen weer in de camper en vervolgen onze weg. Richting Zweden deze keer, opzoek naar een mooi plekje in de natuur.. minder mensen, minder prikkels, weer even terug naar de basis.